Włoska sypialnia - trochę o tradycji.

Chyba nikt nie przywiązywał takiej wagi do sypialni, co Włosi. To, jak dzisiaj wygląda klasyczny pokój sypialniany, ma swoje korzenie w histroii, która jest niezwykle ciekawa.

Sypialnie sprzed kilkuset lat są bardzo charakterystyczne i łączą w sobie trochę średniowiecza z renesansem. Okienka zazwyczaj były malutkie, bo cały czas to zamki były miejscem zamieszkania. Główną rolę w takiej sypialni zawsze odgrywało łóżko, które w klasycznej wersji wyposażone było w cztery filary. Początkowo było to łóże drewniane, ale nie w takiej wersji, w jakiej znamy je dziś. Można by je nazwać małym dziełem sztuki, które zachwycało rzeźbieniami. Z czasem pojawiły się modele tapicerowane.

Łóżko w ogóle w tradycji włoskiej odgrywało niewykle ważną rolę. To zrozumiale, bo małżeństwo i rodzina odgrywają przecież niezwykle ważną rolę w tej kulturze. To ono było najwazniejszym meblem i z nim wiąże się kilka przesądów, które do dziś są obecne. Pani domu często przyjmowała gości odpoczywając na małżeńskim łóżku, co oznaczało, że w jej małżeństwie wszystko jest w najlepszym pożądku. Łóżko nigdy nie mogło być zwrócone "stopami" do drzwi, bo przynosiło to pecha, podobnie jak położenie na nim kapelusza. 

Łóżko w ogóle jest niezwykle ważnym meblem we Włoszech i symbolem powodzenia oraz szczęścia rodzinnego, a sypialnia pozostaje bardzo prywatnym obszrem domu. 

Porządek - to jeden z przejawów tego, że w domu i małżeństwie wszystko układa się idealnie. Przy tak dużej ilości drobiazgów, utrzymanie porządku nie było łatwe, jednak był to jeden z najważniejszych obowiązków kobiety w tradycyjnym domu.